Прымі, савецкая радзіма,
Адданасць шчырую табе,
Любоў віруючую ўздымам,
Гатоўнасць легчы ў барацьбе
За цэльнасць злітую, стальную,
За моц нярушных рубяжоў,
За радасць, даную мне, тую,
Што лучыць сонца нашых днёў.
Я чую гоман перамогаў
У бурным поступе тваім
Над льдом паўночным, над парогам,
Над дзікім лесам векавым...
Мяне хвалюе і пястуе
Грымотны згон старых вякоў,
Той бурны тэмп, з якім будуе
Атрад стальны бальшавікоў.
Жыццё, няведамае свету —
Прыгожы яў адвечных мар,
Натхнёнай песняю апетых —
Якіх з нас кожны гаспадар...
Стагналі жудасцю гнятлівай
З сахой у полі, пры станку,
І сумна пеў пясняр пра нівы,
Пра смуткам ўбраную раку.
Даволі, годзе слоў і мыслі
Аб тым, што ўзяў адвечны скон,
Над чым заслонаю павіслі
Праменні сонца нашых дзён.
Мой шлях стары пераацэнен,
І пыл яго развеян з ім...
Ўвянчаў цябе, радзіма, Ленін
Высокім ордэнам сваім!..
Табе, савецкая радзіма,
Я працу й душу аддаю...
Прымі і мой аброк ты сынны —
Адданасць шчырую маю!
1935