Сэрца ў грудзях б’ецца,
Нібы выйсці хоча;
Нудна яму ў клетцы
Цёмнай, як цень ночы.
Сэрца свету хоча,
Яму волі трэба,
Песень, шчасця, красак,
Шырокага неба.
Сэрцу цяжка стала
Скутаму трасціся,
І ад ран з кайданаў
Болі разрасліся.
Дык хоць адну каплю
Волі яму дайце,
Вылецець гуляці,
Эх, не прашкаджайце.
Хутка адапрыце
Пад замкамі дзверы,
Каб яно не ўмерла
Ў муках тых без веры...
1912