Найлепшы ў вёсцы цэлай дом,
Нібы знарок, стаіць здалёку,
Вакол абнесены садком,
Каб цешыць станам сваім вока.
Над стрэхай жоўтаю вісіць
Чырвоны сцяг і дні і ночы.
І пры ваходзе паглядзіць
Яго вясковец ды рабочы.
Ад ранку к вечару ў той дом
З усіх канцоў шнуруюць людзі,
Пытацца рады аба ўсём,
Адказ знаходзіць ў перасудах.
Паёк, раскладка, дроў насеч —
На ўсё тут знойдзеш тлумачэнне.
І цэлы дзень гудзе ў ім рэч,
І цэлы дзень к яму імкненне.
У світках шэрых, ў кажухох,
Відаць, начальства шпацыруе,
Дае адказы па бакох,
Прашэнні піша і дыхтуе;
Тлумачыць пільна, як каму
Якую можна мець падмогу,
Прыслухна, міла к усяму,
Не крыўдзіць й каліва нікога...
І ўсё так простасцю нясе,
Свабодным духам вокал вее,
Народ, яго начальства, ўсе,
Што ў гэтым доме ўкол віднее.
Пад сцягам, звіслым над страхой,
Над лепшым ў вёсцы цэлай домам,
Камуны час куе сабой
Работа сельскага рэўкома.
Мінск, 3/ІІІ-1921