Люблю той час пачатку мая,
Калі вясновы першы гром
З грымотнай радасцю гуляе,
Грукоча ў небе рысаком.
Грымяць раскаты маладыя,
Вось дожджык пырснуў, пыл ляціць,
І льюцца перлы дажджавыя,
А сонца ніці залаціць.
З гары імчыць паток увішны,
Гайдае лес птушыны гам,
І гоман дрэў, і шум узвышша –
Усё падтаквае грамам.
Ты скажаш: ветрагонка Геба
Карміла Зеўсава арла
І грамапенны кубак неба
З гарэзным смехам разліла.