Люблю я навальніцу ў маі,
Калі вясенні, першы гром,
Прабегшыся па небакраі,
Грукоча раптам за сялом.
Грымяць раскаты маладыя,
Вось дожджык пырскнуў, пыл курыць,
Павіслі перлы дажджавыя,
І сонца ў ніцях зіхаціць.
З гары бяжыць паток бурлівы,
Струменіць палявы ручай,
І ўтораць грому бор шумлівы
І радасны птушыны грай.
Ты скажаш: ветраная Геба,
Што корміць Зеўсава арла,
Громакіпучы кубак з неба
Дадолу жартам праліла.