Ото ж, браце, давядзецца
Нам з табой вачмі сваімі
Бачыць, як свет западзецца
Са ўсім чыста і са ўсімі.
Казаў Шмуйла: «Не паможа
Жадна сіла - ўсё прапала!
Астануцца, - кажа, - можа,
Жыдкоў колькі - і то мала, -
Каб было каму астаткі
Грошы, водку, розна збожжа,
Пазбіраць усе манаткі,
Ці не купіць іх хто, можа?
А што рэшта ўсё загіне:
І кабылы, і каровы,
І авечкі, і ўсе свінне.
А там калісь, можа, новы
Свет паўстане, - кажа Шмуйла, -
Што жыдоўскі свет то будзе».
Згінець пан, прапаў хамула,
А з жыдоў настануць людзе.