Soleil ты звалася, ці чайнай,
I чым магла б ты быць яшчэ.
Наколькі ж стала незвычайнай ―
Што не забыць цябе лягчэй.
Ты ззяннем прывіднага лета
Напамінала райскі сад.
Быць і петраркаўскім санетам
Магла б, і лепшай ад санат.
Мы будзем піць тваё дыханне,
Табой мой дом благаславім.
Была ты, як само каханне,
Хоць справа тут зусім не ў ім.
1963