БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Правяла я друга да пярэдняй,

Пастаяла ў пыле залатым,

Са званічкі плыў суседняй

Гу́каў велічны матыў.

Кінута! Забудзьце гэта слова —

Я не кветка вам і не пісьмо!

Але вочы ўжо глядзяць сурова

Ў пацямнелае трумо.