Адвячоркам мы гулялі
І аб мамах размаўлялі.
— У мяне,— прамовіў Пеця,—
Мама лепшая на свеце!
Усміхнуўся Толя: — Не!
Мама лепшая ў мяне!
— У мяне! — сказала Поля.—
Бо яна працуе ў школе!
— Ну дык што з таго, што ў школе! —
Запярэчыў Полі Коля.—
А мая кіруе крамай!
— А мая працуе... мамай
І цяпер з сястрычкай дома,—
Прашаптала ціха Тома.
— А мая,— сказала Ната,—
І за маму, і за тату!
Пэўна ж, мамачка мая
Лепей вашых удвая!..
Не згадзіўся з гэтым Пеця.
Пачалі спрачацца дзеці:
Коля з Поляй,
Пеця з Натай...
Ну а я
Пайшоў дахаты.
З імі я не стаў спрачацца.
І без спрэчкі ведаў я:
Калі шчыра разабрацца,
Мама лепшая — мая!