Вечны рэвалюц'янер -
Дух, што цела рве да бою,
Рве на ўздым, за шчасце-волю,
Ён жывы, як і раней:
Ні папоўскія атруты,
Ні шпікоў сілкі і путы,
Ні астрогаў царскіх краты,
Ні штыкі і ні гарматы,
Ні жандарскі пратакол -
Не змаглі пакласці ў дол.
Ён не згінуў, ён жыве!
Хоць вякі, як нарадзіўся, -
Толькі ўчора распавіўся
І ўжо волатам слыве.
Разгінаецца, мацнее,
Рвецца ўвесь туды, дзе днее,
І мільёны за сабою
Кліча словам, як трубою,
І мільёны ўслед ідуць -
Гэта ж голас веку чуць!
Голас веку чуцен скрозь:
У мужыцкіх курных хатах,
Па рамесніцкіх варштатах,
У прытулках гора й слёз.
І дзе толькі загаворыць -
Там знікае сум і горыч,
Сілы родзяцца - змагацца,
Не стагнаць, а дабівацца,
Хоць сынам, як не сабе,
Шчасця-долі ў барацьбе!
Вечны рэвалюц'янер -
Дух, навука, думка, воля
Цемнаце не ўступіць поля,
Путы ўздзець не дасць цяпер.
Зла разломлена руіна,
Пакацілася лавіна,
І дзе ў свеце тая сіла,
Каб яе разгон спыніла,
Каб вярнула ночы цень -
Пагасіць агністы дзень?
1882