Шчаслівы працаўнік у справе знакамітай:
Ужо ён сілы чэрпае з таго,
Што цэлы свет глядзіць на подзвігі яго.
Але пашаны варт і сціплы, цягавіты,
Хто траціць дзень у дзень і сілы і спакой,
Не дабіваецца ні выгады, ні славы
І повен думкаю адной:
Што для агульнае працуе справы.
Убачыўшы, як Пчолка здабывае мёд,
Арол сказаў ёй ганарліва:
«Шкада цябе - няшчасны вы народ
З усёй умеласцю і з працаю руплівай!
Вас сотні носяць мёд для аднаго вулля:
А як жа разабраць пасля,
Якая там твая работа?
Не ведаю, што за ахвота:
Век цэлы працаваць - і што ж на ўвазе мець?..
У невядомасці, без славы смерць сустрэць!
Якая розніца між намі!
Калі, махаючы шумлівымі крыламі,
Лятаю я пад небясамі,
То ўсюды сею страх:
Баяцца птушкі з долу ўзняцца,
Не дрэмлюць пастухі пры статку на лугах,
І лані быстрыя баяцца,
Мяне пабачыўшы, на поле паказацца».
Пчала адказвае: «Хвала табе, хвала!
Няхай Зевес табе памножвае шчадроты!
Я ж працаваць для ўсіх народжана была,
Не прагну вылучаць сваю работу,
І тым я цешуся, калі гляджу на соты,
Што мёду, каплю хоць, сюды прыдабыла».