З рускай — І. Крылова
Там, дзе еднасці і згоды
Няма шчырых у людзей,
Праца іхняя заўсёды
Ліха, марна прападзе.
Раз ў калёсы запрагліся
Лебедзь ды Шчупак і Рак;
З усіх сіл вязці ўзяліся,
Дый не зрушаць воз ніяк.
Пад нябёсы Лебедзь рвецца,
Шчупак цягне у ваду;
Распусціўшы клюшні, пхнецца
Рак назад, як на бяду!
------
Хто з іх вінен, хто не вінен,
Не нам гэта раз’ясняць,
Толькі ж і дасюль калёсы
Як стаялі, так стаяць!
25 ліпеня 1905