Разбойнік шэры Воўк
У цёмны лес авечку завалок,
Вядома, што не ў госці:
Абжора з беднай шкуру здзёр
І так заўзята жор,
Што на зубах хрусцелі косці.
Хоць ён і прагны быў, ды з'есці ўсё не мог,
Запас пакінуўшы, ён побач лёг
Адпачываць ад сытнага абеду,
Ды мяса пах прывабіў тут суседа -
Малое Мышаня, што поблізу жыло.
Па мху яно падкралася ціхутка,
Крыху схапіла мяска й хутка
Пабегла да сябе ў дупло.
Заўважыўшы такую страту,
Воўк мой
Завыў страшэнна: «Стой!
Лавіце злодзея! Разбой!
Ён загубіў мяне, пракляты!
Усё дарэшты выкраў з хаты».
Такі быў выпадак на рынку ў свята:
У Клімыча-суддзі гадзіннік нехта ўкраў.
«Лавіце злодзея!» - суддзя тут крык узняў.