У тваіх вачах,
Дзвюх глыбозных, як неба, крыніцах,
Я чытаю шлях,
Багатырскі ўзмах
У вышыні, дзе свецяць дзянніцы.
Ты прайшоў яго,
Як асілак-змагар непахісны,
І агню твайго
Не згасіў ніхто, —
Прахам паў твой тыран ненавісны.
І расце адзін
Пустазёл на магіле тырана.
Пра яго ўспамін —
Горкі дым, палын
І страхоцце пустога кургана.
А ты жыў, кабзар,
І жывуць твае песні на свеце.
І табе, пясняр,
Зносяць песень дар
Твае вольныя ўнукі і дзеці.
І прыносяць іх
Усе народы Савецкай краіны,
Што з крыніц тваіх
Пілі ў цяжкі міг,
Як блукалі вякі без пуціны.
Наш прастор-абшар
Ззяе сёння, як золак у сонцы,
І баян-кабзар
Свой разносіць дар
Па ўсёй чыста Савецкай старонцы.
У тваіх вачах,
Дзвюх глыбозных, як мора, крыніцах,
Я чытаю шлях
І арліны ўзмах
У прастор, дзе гараць зараніцы.
14/І 1939