Як цяжка, як горка нам, бедным, старэць
І волас знаходзіць свой сівы!
Эх, старасць! Зʼеш цябе лепей мядзведзь!
Ідзі ты ў бясплодныя нівы!
Былінка прад люстрай стаіць,
Самую сябе разглядае.
І бачыць – сівізна, о гора, блішчыць,
І блекне краса, прападае!
У стацыянары, пачатак червеня
1954