Прасілі людзі Бога, каб даў ім Бог дожджыку.
– Пашлі ты ім дождж! — кажа Бог да прарока Ільі.
– А куды паслаць дождж? — пытае Ілья (а ён, трэба сказаць, упраўляецца дажджом, снегам і пагодаю).
— Туды, дзе просяць.
А Ілья не дачуў, думаў, што Бог сказаў паслаць дождж туды, дзе косяць. І паслаў на сена дождж.
— Пашлі туды, дзе ждуць! — кажа Бог.
А Ілья ізноў не дачуў і паслаў туды, дзе жнуць. I з таго часу ўсцяж у сенакос і жніво ідзе дождж.
I кажуць: «Святы Ілья нарабіў гнілля».
[1906–1907]