epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Цені-страхі

Вечар блізка, жар спадае.

З цёмных шчылін хтось нязнаны

Цені-страхі выклікае,

Штось ім шэпча, штось ківае,

Ды таемна, няўчытана.

 

Смех вясёлы збег няждана

З таго лесу і пагорку,

З тых лагчынак і кургану.

Смуткам поле чуць заткана,

        Смутак ходзіць панадворку.

 

Пуцявінай праз разорку

Скача мышка палахліва

І шукае сваю норку

На мяжы каля аторку,

І знікае дзесь маўкліва.

 

Я іду, гляджу і — дзіва:

Ці раней таго не бачыў?

Ўсюды стала нейк тужліва

І трывожна-баязліва!

        Змену гэту я зазначыў.

 

Хто ж той выраз перайначыў?

Я не сцямлю і пытаю,

Ды пытаннем азадачыў

Ўсіх, каго я тут ні бачыў,

Ўсіх, каго ні запытаю.

 

— Чапля! чапля! стой! — гукаю:

        Ты не ведаеш, скажы ты,

Ці я сам страхі шукаю,

Сам іх вобразы ствараю,

                Ці тым страхам ўсе спавіты?

 

— Не пытайся: я не знаю! —

Тры вароны ляцяць з гаю.

Цяжка крыллі іх мігаюць.

— Гэй, спыніся! справу маю:

Штось у вас я запытаю...

 

— Мы не знаем!.. Не, не знаю! —

Закрычалі і знікаюць.

 

Насустрэч старцы дыбаюць.

— Скуль вы, людзі? хто такія? —

        Воч старцы не падымаюць,

Ўсе маўклівы, разважаюць.

— Мы — сляпыя! Мы — глухія!

 

Цені сталі больш густыя,

Мнагалучны, незлічоны,

Мнагазначны, хоць пустыя,

Вельмі страшны, бо нямыя,

Пад пячаццю ўсе замкнёны.

 

Лес, папары і загоны

Твар выразны свой хаваюць.

        Дзесь далёка стогнуць звоны,

Дзесь у лесе плач шалёны —

Совы дзень свой зачынаюць.

 

 

Цені-страхі выпаўзаюць,

Іх не бачыш, — прачуваеш,

Штось чаруюць, заклінаюць

І таемна пагражаюць.

Чым? Бяда ў тым, што не знаеш.

 

25/ІХ 1921


25.09.1921

Тэкст падаецца паводле выдання: Колас, Я. Збор твораў: у 20 т. Т. 2 : Вершы 1911―1938