Германія, чуеш? Блізяцца громы,
А хмары гусцеюць штодзень,
І ўюцца маланкі над тваім домам.
Знай: фюрэр твой — пусташ і тлень.
Германія, бачыш? Неба цямнее,
І гнецца пад ветрам лаза;
Ты ж сеяла вецер, і вецер мацнее —
К табе падыходзіць граза.
Дарма ты бандыта вывела ў людзі,
І пляскала ў ладкі яму:
Улады над светам немцам не будзе —
Вядзе цябе Гітлер у цьму.
Нянавісць, пракляцце ты прыдабыла
Народаў вялікіх, малых.
Ты стала варожай, цёмнаю сілай,
Краінаю «фрыцаў» пустых.
Не возьмеш ты шчасця, долі разбоем, —
Адпомсціць пралітая кроў.
Разбойнікі ў свеце лад не пастрояць
На звоне адным ланцугоў.
Раскрый жа сляпыя, мутныя вочы
І змый з свайго цела ты бруд.
Германія, чуеш голас прарочы?
Суроў над табой будзе суд.
19/VI 1942