Мой добры друг! Як цяжка аднаму
Блукаць і дні і ночы!
Адвесці б душу хоць, але каму
Паведаць сум сірочы?
Сустрэў Былінку. Думаў, вось яна –
Мой друг, мая апора.
Не сталася: апошняя струна
Змаўкае мне на гора.
Змірыся, брат, і сэрца зачыні –
Жыві без дружняй ласкі:
Схіліліся да ночы твае дні
І выцвілі ўсе краскі.
12/ІІ 1948