epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Дзед-калгаснік

Калгасная хата. Багоў ані следу.

Угоднік святы Мікалай

Не рупіць сягоння калгасніку-дзеду —

Газеты яму падавай.

 

На сценах — выдатныя, здольныя людзі:

Ударнікі, правадыры,

Што волю, імкненне да радасці будзяць,

На землю рай зносяць згары.

 

І дзед гэтаксама не лыкам падшыты:

Ударнік. Яму, батраку,

Сам маршал Будзённы, яздок знамяніты,

З падзякаю ціснуў руку.

 

У дзеда на стайні такія ўжо коні,

Што хоць з іх малюнкі пішы;

А сядзеш — і вецер цябе не дагоніць,

Як бура, прамчаць па шашы.

 

Гарыць над абрусам не тая газоўка,

Не тая куравасць карча,

А лямпа, што свеціць, як сонца ў пятроўку, –

Дзівосны агонь Ільіча.

 

Паважная постаць у дзеда Рыгора:

Уздзеў акуляры на нос,

І мыслі пабеглі кудысь аж за мора,

Дзе чыйсьці рашаецца лёс.

 

 

Ён так углыбіўся ў газеты! Чытае...

Эх, грозны падзеяў развой!

Куды завядзе інтэрвенцыя тая,

Той наглы фашысцкі разбой?

 

Куды яна прэцца, фашызма агіда?

Не ёй жа на свеце ўладаць?

І дзед разважае аб лёсах Мадрыда

І як яму помач падаць.

 

 

А потым адводзіць свой зрок ад газеты

І родны прыгадвае край.

За шчасце, за волю, за край родны гэты –

Ну хто не паўстане, спытай?

 

10/ХІ 1936


10.11.1936

Тэкст падаецца паводле выдання: Колас, Я. Збор твораў: у 20 т. Т. 2 : Вершы 1911―1938