БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Я чую голас несціханы —

Зямля мая мяне заве

І кроіць сэрца мне на раны,

Звініць, як звон касы ў траве.

І шум дубровы, і стогн пушчы,

І рэк усхліп, і плач крыніц,

І немы зрок балотнай тлушчы

Нясуць мне весць пра чужаніц.

Я бачу постаці тэўтонаў —

          Халодны твар, звярыны від.

Не знае жалю, ні законаў

У сталь закованы капыт.

  О, каб я меў такія рукі,

Зямля, абняў бы я цябе,

Каб сцішыць гора тваё, мукі

І сілу даць у барацьбе!

Зямля мая, мая краіна!

Я чую твой прызыўны звон.

Прымі ж хоць слова твайго сына —

        Не доўгі будзе твой палон.

Шумяць гняўліва твае пушчы,

Трасуцца помстаю бары,

І дзень твой хмурны зрок расплюшчыць—

Ёсць у цябе багатыры!