Была непаўторная восень.
Шмат жоўтага лісця
Гнаў вецер між сосен
Ды сцежкі там чысціў.
Па лесе, па ярах глыбокіх
Булькалі звонка крыніцы,
А бацька-Дняпро сінявокі
Лазняк абмываў ніцы.
Хадзілі па лесе з табой мы,
Прыгадвалі розныя часы.
Браў вецер нас у абоймы
Ды сыпаў з дрэваў украсы.
А потым глядзелі на Копысь,
Зноў зюкалі мірна, як старцы,
І выпілі, ну, як і колісь,
Добрай гарэлкі па чарцы.
Харошая дача на горцы,
Гасцінны яе гаспадар,
Прымі ж ад мяне, ад падворца,
Няскладны мой верш гэты ў дар.
3/ХІ 1937