* * *
Яшчэ адзін усход мінаю
І ў новы круг дзянькоў іду
І на парозе іх пытаю:
«Куды, куды цяпер брыду?»
Якая здарыцца прыгода
Ў маім блуканні без дарог?..
Ідуць, ідуць у вечнасць годы,
Як хмаркі ў сініх нябесох.
І я б хацеў уведаць: «Дзе ты,
Той страшны жыцця паварот,
Калі на звод ідуць ўжо леты,
Калі з гары зачаўся сход?»
22/Х 1917