epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Кветка

За агарожаю перад астрогам

Ў ціхім куточку адна

Кветка красуе на грунце убогім,

Хораша ззяе яна.

Двор непрытульны і глеба пясчана,

Грунт весь убіты, як ток.

Сонца не свеціць скрозь шчэлін паркана,

Выдзьмухаў вецер весь сок...

Белая крошка роскаю Божай

Чыста абмыта, зяхціць.

Рад любавацца я кветкай прыгожай,—

Міла яна так глядзіць.

Мне ўспамінаюцца вобразы мілыя

Роднага краю, палёў,

Бедныя вёскі, хаты пахілыя,

Песні зялёных гаёў;

Вузкія стужкі меж зеляненькіх,

Жыта палоска, лянок...

Рэчы пявучыя нівы благенькай,

Ўзгорак, курганчык, лясок.

Толькі ж мне шкода кветкі: сіроткай

Ціха схілілась яна

За агарожаю, як за рашоткай,

Сонцу, людзям не відна...

Мілая кветка, дзіцятка поля,

Межы зялёнай убор!

Як ты папалася з волі ў няволю?

Як заняслася на двор?

 

[1910]


[1910]

Тэкст падаецца паводле выдання: Колас, Я. Збор твораў: у 20 т. Т. 1: Вершы, 1898―1910