Глуха шэпча лес зялёны,
І шуміць ён, і шуміць,
Гоман доўгі, несканчоны
Цэлы дзень над ім стаіць.
Пераблытаны галіны
У адзін салаш жывы...
Лес! Аб чым шумяць вяршыны?
Лес! Што шэпчаш, векавы?
Толькі ж лес гудзе-ракоча
Цёмнай шапкай верхавін,
Толькі ж лес сказаць не хоча,
Што ён ведае адзін.
1909