БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Ляжу я дома адзін, хворы,

Як дзед, забыты ў сенакос,

А з Петрусёў хоць бы каторы,

Хоць бы адзін паткнуў свой нос.

Здаецца ж, хлопцы неблагія —

Хадзілі разам на «Ражок».

Ці вы забылі, дарагія,

Хоць бы Дняпроўскі беражок?

Складаў я вам і эпіграмы,

Ды не са злосці, а з любві,

У вас жа літасці ні грама!

І пасля гэтага жыві!

Вазьму вось зараз узлуюся,

Заплюшчу вочы і памру —

Няхай дзяўбе Пятрусь Пятруся

За неспагадлівасць дабру.

Ты ж не чакай дарэмна ласкі

І спачування не прасі,

Калі святыя абавязкі

І вы забылі, Петрусі!