Максіма, па прозвішчу Танка,
Забыць я ніяк не магу:
Паэзія светлага ранку
І нашай зямлі калыханка
Квітнее ў яго мурагу.
Мурог! Ды што за травіца!
І шоўк у ёй мяккі, і лён,
І вечная наша крыніца
З гаючай жывіцай-вадзіцай
Ад бацькаўскіх, дзедаўскіх дзён!
Нясі ж ты, мой дружа, народу
Жывучасць, гаючасць зямлі,
І песні складай пра свабоду,
І больш паддавай ты ёй ходу,
Каб мы к нашым святам прыйшлі.
26/ХІІ 1948