БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Едуць фюрэр з дучэ

На пагнутай восі.

Як ім зʼехаць з кручы,

Розум іх не зносіць.

—Дрэнна справа, фюрэр:

Ліха лезе ў хату.

Дзе ні глянеш — дзюры,

І чым іх залатаць?

Лівія, Егіпет,

Трыпалі... Ох, Божа!

Сок дашчэнту выпіт,

Голад косці гложа.

Дрэнна і з Тунісам:

І ён лясне, браце.

Як ні бегай лісам —

Крута ў нашай хаце.

Тут жара, там сцюжа,

А ўсё чорт аднакі:

Тут і там бʼюць, дружа,

        Што ж мы за ваякі?

  І нашто было нам

Перціся к Каўказу?

З трэскам і са звонам

Вымелі нас зразу.

Мостам леглі крафты

І сіньёры, фрыцы,

Вось табе і нафта,

Вугаль і пшаніца.

Кепска, пане фюрэр,

        Дрэнна, дрэнна, дружа.

Проста на смех курам

Плюхнуліся ў лужу.

Павярнуў чмыс біты

Фюрэр у бок дучэ:

— Не скулі, Беніта,

І не будзь анучай.

Вер мне: я — вайны бог,

Мне ўсё — вада з гуся.

Свет пастаўлю дыбам,

        А свайго дабʼюся.

Ты ж мне за фатыгу

Дай з мільён, не меней.

Дучэ ўпотай фігу

Згортвае ў кішэні.