БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

  Падбіўся ў дарозе ты, дружа,

І вочы пагаслі твае.

У шуме жыццёвае сцюжы

Байца-песняра нестае.

Спі спакойна, спачывай —

Не забудзе цябе край.

Не суджана, знаць, табе, браце,

На родныя гоні зірнуць

І ў нашай разбуранай хаце

        Народ да работы гукнуць.

Спі, мой дружа, спачывай —

Не забудзе цябе край.

Пакончыўшы з дзікай ардою,

З варожаю цемрай і злом,

Мы ўспомнім усёй грамадою

Цябе за жалобным сталом.

Спі, мой браце, спачывай —

Не забудзе цябе край.

Успомнім як лепшага сына,

        Аддаўшага дар песняра

Народу і роднай краіне,

Дар яркі, як золак-зара.

Спі, саколю, спачывай —

Не забудзе цябе край.

Шмат сцежак з табою прайшлі мы,

Адзін пракладаючы след,

І слухалі голас радзімы,

Каб несці той голас у свет.

        Спі, баяне, спачывай —

        Не забудзе цябе край.

І вось абарваліся ніці —

Сышоў ты на вечны спакой,

Буйнейшы наш колас у жыце,

Наш дуб лугавы над ракой.

Спі, гусляру, спачывай —

Не забудзе цябе край.

Парваліся струны, разбіты

Цудоўныя гуслі твае.

Краіна жалобай спавіта —

        Байца-песняра нестае.

Спі спакойна, спачывай —

Не забудзе цябе край.