Дружа! Кінь на неба вока –
Колькі зорак, колькі зор!
Як прывольна, як далёка
Ззяе, свеціцца прастор!
Як спакойненька ў разлогах
Ходзіць хмарак карагод,
І няма ім у дарогах
Ні бяды, ні перашкод!
Палюбуйся, паглядзі ты,
Як прыгожанька ўгары,
Як усюды бляск разліты,
Быццам неба ў пажары!
А цяпер зірні на землю:
Як тут цёмна, дарагі,
Як тужліва яна дрэмле
І як сон яе даўгі!
[1909]