Слаўся дым па тых прасторах,
Дзе ляталі нежывыя
Людзі-брацці, для каторых
Учынілі баль ліхія.
Смерць варʼяцтва тут рабіла
Над людзьмі і над зямлёю,
Злых пачаткаў цьмішча-сіла
Перайшла па ёй з касою.
Ўвесь пабіты, лес валяўся —
Ўзмах вайны ўсё нішчыць, глушыць,
Ў неба гэты дым ўзнімаўся,
Каб яго спакой парушыць.
Але ціхі, неўспагадны
Сініх высяў шыр-прасторы,
І скрозь наміткі ядвабны
Белых хмар смяялісь зоры.
10/ІХ 1916