* * *
Ой, скажы мне, вецер вольны,
Вееш з родных ты краёў,
Што гамоніць шум твой здольны,
Ціхі шум сярод жытоў?
У гэтым шуме аддаецца
Жальба нівак і палёў,
Дзе з Віллёю Нёман льецца
Між прыгожых берагоў...
Чуе сэрца ў спеве жыта
Леса горкую тугу,
Што стаіць адзін, спавіты
Ў жоўта-сінюю смугу...
Жалем сэрца загарыцца,
Сэрцу хочацца спазнаць,
Што на Нёмане тварыцца,
Што на Віліі чуваць.
Дык паведай, вецер вольны,
Што павеяў з тых краёў:
Як жыве там край бяздольны,
Край з-пад Нёмна берагоў?
[1917]