epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Пахмелле

– Годзе, жонка! Ну, не лайся:

Больш гарэлкі ані ў зуб!

Калі выпʼю,— ну, хоць кроплю,—

Бі мяне, цягай за чуб!

Сам, нябож, я добра знаю,

Што з гарэлкі свет гарыць...

Тфу, паскудства! Тфу, брыдота!

Хоць зарэж,— не буду піць!

 

Так прад жонкай спавядаўся

После выпіўкі Тарас:

— Ну, на гэты раз павер мне —

Каб я жыў — апошні раз!

 

— Ой, не раз я гэта чую!

Заракалася свіння

За вугол хадзіць, Тарасе,—

І табе не веру я!

 

— Ты не верыш? Эх, Марылька!

Хочаш? Я іду ў заклад?

Залажэмся на цікавасць:

Ты прайграеш, як Бог свят!..

 

Тфу! пад грудзі падпірае!

Кішкі зблытаны ў камяк,

Ну, а ў роце, каб ты знала —

Фэ, які нядобры смак!

 

Галава ж, як малатарня,

Або хто завёў там млын.

А ўсё Грышка, недавярак,

Каб ён спух, сабачы сын!

 

Як прусак, што зʼеў бураксы,

Ходзіць, плёвае, бядак,

І да жонкі падыходзіць:

— Ссе вантробы мне чарвяк.

 

Слухай, золатка-галубка, —

Стаў пакорненькі Тарас,

— Прынясі апахмяліцца —

Каб я жыў — астатні раз!

 

1911


1911

Тэкст падаецца паводле выдання: Колас, Я. Збор твораў: у 20 т. Т. 2 : Вершы 1911―1938