Даў Бог людзям Новы год,
Навагодні вечар.
Людзі пʼюць гарэлку, мёд
І другія рэчы.
А я тут адзін, як пень,
Без сяброў, без жонкі.
Як сядзець у такі дзень
Без прамоў, гамонкі?
З кім мне стукнуцца? Каму
Пракажу я слова?
Не трапляла аднаму
Сустракаць год Новы.
Ну што ж? Сяду я адзін,
Паўздыхаю цяжка:
Не было такіх часін,
Каб быў я ды пляшка.
Параскіданы мы ўсе
Па Маскве шырокай,
Няхай Бог нас упасе
І не спусціць з вока,
Пажадаю я ўсім нам
Шчасця, згоды, волі.
Выпʼю чарку, ну а там...
А там Божжа воля.
Я ж адзін, і я ў журбе,
Як той грак на дубе,
Дык скажу я сам сабе:
Будзь здароў, Якубе!
Не пагневаецца Бог,
Бацька наш ласкавы,
Калі я за чатырох
Прыступлю да справы.
30/ХІІ 1944