Слова сваё шлю роднаму краю
І вам, мае сёстры, браты!
Што я скажу? Што пажадаю,
Спаўняючы звычай святы?
Зычу я, брацці, зычу ад сэрца
Пазбыць вам крывавы палон;
Выкінуць псіну і людажэрца,
Прасмердлага фюрэра вон;
Вымасціць гоні трупамі фрыцаў,
Угноіць іх мясам пяскі;
Кубэ Вільгельма — ката, тупіцу, —
Як гада, парваць на кускі;
Здраднікаў змесці жалезнай мятлою,
Павесіць прадажных пісак;
Лютых баронаў з чэляддзю злою
На прывязь узяць, як сабак;
Дымам развеяць погань і нечысць
І крыкнуць на ўвесь свет: — Зважай!
Наваль стрымалі дужыя плечы,
Жыве і жыць будзе наш край!
27/ХІІ 1942