Дзе ты, мая доля,
Дзе ты, я пытаю?
Ці то Бог назначыў
У жыцці быць з краю?
Ці то людзі злыя
Шчасце адабралі,
На маёй дарозе
Ямы пакапалі?
Ці за грэх закляты
Я не маю долі,
Як забыты колас
На мужычым полі?
Ці таму гарую,
Што шукаў на свеце
Я святла і сонца
І ўздыхаў па леце?
Горкія мне песні
Толькі дасталіся.
Многа думак нудных,
Слёзы каб ліліся,
Каб чужыя слёзы
Памяшаць з сваімі...
Сэрца дзервяное
Ці ж зачэпіш імі?
Будуць плакаць вочы,
Будуць рвацца грудзі,
Будуць чалавека
Ціснуць доўга людзі!
[1907]