Я хадзіў па лесе, дружа,
Па дубовым лесе.
Павучкі снавалі кужаль
На дубовай стрэсе.
Дол укрыла жоўтым лісцем
Восеньская сцюжа.
Як прыемна па ім брысці,
Каб ты ведаў, дружа!
Аглядаў я лесу сховы,
Як ляснік дасужы,
Выбіраў я кій дубовы
Для цябе, мой дружа!
Кій — апора і падмога
І хады аружжа.
Не судзі ж яго ты строга,
Хоць ён і няўклюжы.
Дык няхай ён праўдай-верай
Доўга табе служыць,
Многа ясных сцежак змерай
З гэтым кіем, дружа!
Вузкае
25/ХІ 1944