epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Самому сабе

63 г.

Мінуў яшчэ адзін мой год,

Год самы цяжкі, самы горкі,

Не так мне свецяць месяц, зоркі,

Бо я адзін цягну паход.

 

Мой лепшы друг згас у пуці.

Глядзець на рэчы можна розна.

Другога ж друга шукаць позна,

І друга мне ўжо не знайсці.

 

 

Ці то ад суму і нуды

        На спад пайшлі здароўе, сілы.

Праціўна цемра мне магілы,

Бо сэрцам я ўсё малады.

 

Дык што ж? Бяры паходны кій,

Дыбай памалу, браце, далей,

Не захапляйся хітрай краляй,

Жыві, пакуль жыў, і не ный!

 

Твая сямʼя — сябры, твой край —

Ідзі наперад разам з імі.

Народ прыветна ўсіх нас прыме.

        Дык так, старэчына, дыбай!

 

Няхай старыя твае дні,

А стрэнеш радасць і уцеху,

Дык ты яе, каб не мець смеху,

Цішком да сэрца прыгарні.

 

3/ХІ 1945


03.11.1945

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 3 : Вершы, 1939―1945