Брат мой, стомлены нягодай,
Не знікай душою:
Не адны мы, не адны мы
Бедакі з табою!
Брат! Не нам адным так кепска
Ў жыццю павялося,
Не адным нам, любы, шчасця
Ў рукі не далося;
Не адны мы на дарогах
Сілы пагублялі,
Не ў адных нас маладыя
Дні папрападалі;
Не адны мы непрытульны,
Як чужыя дзеці.
Многа-многа адзінокіх,
Як мы, сірат ў свеце!
[1919]