Ці так, ці сяк, а мы сябры:
І я стары, і ты стары,
І ты адзін, і я адзін,
І сходзіцца дарога наша ў клін.
Наш лёс – глядзець ужо назад.
Што скажаш новага, мой брат?
Адшумелі вёсны,
Адзвінелі песні,
Ператканы кросны –
Моладасць не ўскрэсне!
Няхай так, ды носа
Вешаць нам не трэба:
Шлях многагалосы,
Ласкі поўна неба.
24/ІІІ 1947