* * *
Скора ў полі забушуе,
Песню сівер запяе,
Ўсе дарожкі зараўнуе,
Гурбы снегу нанясе.
Ўсё змяшаецца ў тумане,
Ў белым попеле снягоў.
Сумна вецер плакаць стане
Над будынкам мужыкоў.
Я ж люблю той свіст у полі,
Як вакол усё дрыжыць —
На спатканне песням волі
Дух мой рвецца і ляціць.
[1909]