З табою разам я ў дзень гэты,
Хоць ты далёка ад мяне,
І грэеш ты мяне, як лета,
Цябе я бачу ў яве, сне.
У кожны міг ты прада мною,
Такі мне блізкі, дарагі,
Ты на мяне глядзіш вясною
Праз холад снежнае смугі.
На захад еду я ў трывозе
Адзін без вас. Што стрэну там?
Дзе паварот шляху, дарозе,
Каб зноў усім сысціся нам?
Адзін я тут, а думкі з вамі,
Тулю вас к сэрцу я здалёк.
Хоць многа легла вёрст між намі,
Я ж бачу кожны рух ваш, крок.
Вось ты сядзіш над кнігай дбала,
І твой від строг, чапаць не варт,
Ды знаю я свайго Міхала —
Скрозь строгасць пырсне раптам жарт.
Жыві ж, мой сын, расці шчаслівы!
У твой семнаццаты гадок
Дай, Божа, трапіць нам на нівы
У родны край, у свой куток!
У дарозе з Ташкента
30/І 1942