epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Так было

Як сад, маладая краіна расла,

І многа было ў ёй утулку, святла,

Дарог у прасторы, адчыненых люду,

Жыццё гаманіла разводдзем усюды.

Нам цешылі вочы шырокія нівы

І пожні, дзе вецер гайдаўся шумлівы,

Ён нёс у свет голас з лясоў Белавежы:

«Зямля Беларуская ў новай адзежы.

І колас у пояс бʼе людзям паклоны,

        У тысячы столак шырэй там загоны,

Спрадвечныя ковы з зямлі паскіданы,

Галечы знак, межы, плугамі ўзараны.

Прасторна пралеглі там новыя гоні,

Плугі па іх водзяць жалезныя коні».

Больш стала раскошы і людзям і ветру.

Мы ў стэп абярнулі балотную нетру,

У роўны, раджайны, як неба, шырокі,

Дзе жыта буяла і лён сінявокі.

У светлых хацінах калгасных пасёлкаў

        Агні Ільічовы заззялі вясёлкай.

У яслях дзіцячых і кветкамі ў садзе

Раслі нашы дзеці пры дбалым даглядзе.

Мы мелі і клубы і хаты-чытальні,

І быў нашым госцем і блізкі і дальні.

Нам вабілі сэрца лясы і дубровы,

І ўсюды гучалі народныя словы,

І горад і вёска ў патоку адным

Жылі паўнакроўным жыццём маладым.

Мы сіл не жалелі для роднай дзяржавы,

        Для дружбы народаў, іх шчасця і славы.

Мы сэрцам, душою адчулі лад новы.

Натхнялі нас — Ты, Правадыр,Твае словы.

Мы з імем Тваім жылі радасна, згодна,

І нам яно зоркай было пуцяводнай.

Ды ў самы разгар нашай мірнай турботы

Варваліся ў дом наш звяры-жываглоты.

Зямля застагнала, усхліпнулі рэкі,

І неба самкнула тускліва павекі.

Крывавая багра страхотных пажараў

  Злавесна дрыжала, гайдалася ў хмарах.

Гарэлі сады, гарады нашы, сёлы,

Крывёю нявіннай умыліся долы.

        Ды вылюдак Гітлер народ не застрашыў,

Давіўся, сабака, і хлебам ён нашым.

Мы край баранілі, як пчолы свой вулей,

Бо мы, Правадыр наш, Твой голас пачулі.

Шлях слаўны прайшлі мы ў трудзе-барацьбе,

І край адбудуем, клянёмся Табе.

 

26.09.1944-29.09.1944


26.09.1944-29.09.1944

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 3 : Вершы, 1939―1945