epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Вецер

Гэй, вецер заходні з далёкай краіны,

Аб чым ты размову так сумна павёў?

Мо смутку нагналі ліхія ўспаміны

Ці злыя здарэнні апошніх дзянькоў?

 

 

Маркотна з табою! Слязьмі і стагнаннем

Гаворка твая аддаецца ў палях.

Над кім ты смуткуеш глухім прычытаннем,

Надгробнаю песняю плачаш ў платах?

 

Тугою бязмернай ты даль затуманіў,

Вясёлае неба ў жалобу абвіў.

Гэй, вецер заходні! Каго ты аганіў?

Над кім ты заплакаў? Так жаласна ўзвыў?

 

Па кім ты спраўляеш памінкі-хаўтуры,

Ігрышча сіл чорных, начніц, ведзьмакоў?

Ці ты раздзімаеш вялікую буру,

Сусветную буру, плач сірат, удоў?

 

Гэй, вецер разгульны! Ты — вечны дарожны

І вечны выгнаннік, бы кім закляты!

Заўсёды маркотны, заўсёды трывожны,

Спакою ніколі не ведаеш ты.

 

7/ІХ 1914


07.09.1914

Тэкст падаецца паводле выдання: Колас, Я. Збор твораў: у 20 т. Т. 2 : Вершы 1911―1938