Гай заціх, бы зачарован.
Шум і спеў яго пахован,
Гай смуткуе і маўчыць,
Бы душа ў часы змяркання;
Толькі песняй пахавання
Вецер нудна прашуміць,
А лісцё паміж камлямі
Пажаўцелымі раямі
Заснуецца, задрыжыць
І на дол на памярцвелы
Так пакорна, так нясмела
З ціхім шолахам ляціць…
Сумна ў гаі і маркотна,
Толькі лісцечка гаротна
Штось журботнае гудзе.
З гэтай мовай ападання
Песню хмурага змяркання
Думка чуткая вядзе.
16/Х 1916