Дым бялявы, дым празрысты
Тчэ ў паветры паравоз,
І бяжыць у даль імглісту
Рад заплаканых бяроз.
Лес і гай, палі і логі,
Луг, узгоркі і груды,
Крыж, крыніцы і дарогі —
Ўсё паўнюсенька жуды...
А на сэрцы так маркотна;
Жаль ў душы і ў сэрцы жаль...
І здаецца, ў тон гаротна
Мне уторыць гэта даль.
24/VIII 1914