Калі на залатыя прыступкі выходзіць
Яе Вялікасць Ноч,
Перад ёю Вечар падае ніцма,
Чорны, як слуга-гатэнтот.
Пагойдае плаўна хвастом ён паўлінавым,
А на блакітным фаянсавым сподачку
Пераліваюцца касякі драбнюткіх
зорак,—
Якія потым сыпане ў студню
Захмялелая ад птушыных песень
Ружовашчокая Раніца.
Калі ж расплюшчвае сваё вока,
Вялізнае лімоннае вока
Свяцейшая Вялікасць Ноч,
Нібыта ў таямнічае блакітнае мроіва
Трапляеш ты...
Дык гэта ж так! Цяпер я ўжо ведаю,
Цяпер я дакладна памятаю:
Як толькі агнём загарэўся захад,
Я зноўку спаткаў яго
Пад бледна-зялёным шатром алеі —
Джэнтльмена ў бэзавым сурдуце,
Таго, што прыходзіў з казкі
Майскімі цёплымі вечарамі
У добры далёкі час...
Крый мяне божа! А я сабе думаў,
што знік ён,
Як войны грымелі і спелі разлады,
Як падалі ніцма званіцы,
Старыя законы і догмы,
Старыя казкі і вершы.
Бо гэта здорава,
Што жывы яшчэ летуценнік
І нават яшчэ не знасіўся
Ягоны бэзавы сурдут.
Ах, гэты Брэмель у бэзавым сурдуце.—
З найчысцейшага бэзу,
Такога не ўбачыш нідзе,
І нават на Калькю і Шцюню1 яго
не знайсці!
З правілаў ён — выключэнне,
Зусім як у той граматыцы
Няправільныя дзеясловы.
Вітанне табе, бэзавы дэндзі,
Герцаг майскага вечара.
Не змогуць забраць у цябе зямлі
ні з падэшву
Ніякія законы.
Падданых тваіх не палохае ссылка —
Для іх яна быццам родная маці,
А той, хто цябе сустрэне,—
Нібыта ўваскрэсне мараю.
Далі бог! Ён марыць пачне —
Ён зможа яшчэ закахацца,
Вітанне табе, о блакітны сіньёр,
Толькі ідэі з перасцярогай:
На небе цяпер шмат трансмісій,
Плывуць яны з грузам сталёвым
У розных кірунках,
А ўсімі кіруе волат адзін — чалавек.
Душу пякуць раны балючыя,
Як быццам туды насыпалі солі,
Ды не сыходзіць з губ
Салодкі марцыпан летуценняў.
І навошта магічныя лічбы тыя,
Усё новыя тэорыі,
Калі з дапамогаю іх на новых крылах
Чалавек зноў не змог бы ўзняцца
На новыя Кардыльеры спадзяванняў,
Адкуль яму дыхнула б
у разгарачаны твар
Вечна Нязведаная Даль.
Неўміручы капітан
У бэзавым сурдуце,
Перад табою схіляю калені!
Шчаслівы той, хто цябе сустрэне
Пагодлівым майскім вечарам,—
Той зможа жыць і кахаць,
Той адчуе сябе маладым.
1 Вуліцы ў Старой Рызе, дзе былі магазіны лепшых фірм.