...А як мы з хаткі выходзім,
Крыжам сябе абазначым,
Блудна вачыма паводзім,
Ці калі вернемся, ўбачым?
А як мы пойдзем па полі,
З намі, за намі нягода,
Па нашай ніве гуголле,
Па нашым поце урода.
А як пальецца ў пацёмках
Песня за лесам, за борам,
Слухаюць елкі, сасонкі,
Лес толькі з намі гавора.
А як мы пойдзем гасцінцам,
З намі, за намі ўздыханні,
Ў дзённай і ночнай часінцы
Блудзім і блудзім, як зданні.
А як мы вернемся к брату,
Лепшай спытаем дарогі,
Маем пацехі багата:
Тыя карчомкі, астрогі.
А як на неба мы глянем,
Дзе дрэмлюць сонца пажары,
А ні тых зор, ні світання,
Хмары, і хмары, і хмары...
А як да могілак прыйдзем:
Крыж, каля крыжа бадылі,
І тут мы толькі увідзім,
Як жа здарма век блудзілі!
1909