Што ты спіш, Госыздат?
Бач, вясна на дварэ,
І суседзі твае
Ўжо працуюць даўно.
Ты збудзіся, устань,
На сябе паглядзі,
Чым ты быў, чым ты ёсць
І што будзе з цябе.
Ні шрыфтоў, ні прылад,
Ні той фарбы людской,
І паперу тваю
Даядае пацук.
Замест кніжак для школ
Бланкі шлёпаеш ты,
А пацехі ад іх
Ні табе, ні людзям.
Ты устань, Госыздат,
Пратры вочы свае,
Бо інакш хтось другі
Скарыстае твой сон.
Праз нашу бясцэнную
Газету насценную
Заносім маленне,—
Звяртаемся з просьбаю
(Ды ўжо ж — не з грозьбаю)
К табе, праўленне!
Вока ласкавае
Мей ты над справаю
Друку ўляпшэння:
Для нашых сектараў
Трэба, як нектару,
Грошы, праўленне!
Паперы белае
Кіп сотні цэлыя
Даць мей хаценне,
І шрыфту ўсякага,
Але небыякага,
Падай, праўленне!
Машыну сшывальную
І фальцавальную
Для палягчэння,
Машыну наборную
І фарбу чорную
Дай нам, праўленне
І цынкаграфію,
Для паліграфіі
Нашай збаўленне,
І стэратыпную
Болей дасціпную
Падай, праўленне!
Пад пераплётную
Больш паваротнае
Дай памяшчэнне;
Ад сціску цеснага,
Як зла няўцешнага,
Выбаў, праўленне!
Хоць не актыўнае,
Але калектыўнае
Гэта маленне
Заносім, плачучы,
Прасвету не бачучы,
К табе, праўленне!
1924