Ідзе вясна... На белым полі ложыць плямы!
Вада цурком цячэ з-пад снегу ў долы, ў ямы,
Злятаюцца ды дзіка гракаюць вароны...
Ідзе вясна... каб быццам свет збудзіці сонны.
А будзе толькі з гэтага ўсяе карысці,
Што лес на час — каб скінуць после — ўздзене лісце,
Ды зацвітуць і адцвітуць адзін раз лішні
У садзе маладжавым яблыні і вішні;
Ўсё тую ж песню адшчабеча салавейка,
Малітву адгалосіць сонейку жалейка...
Ах, пражывеш ты, чалавеча, не напрасне —
Яшчэ адна вясна ў душы навек загасне.
1915